Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 listopada 2013 r. (sygn. akt I CSK 46/13, źródło LEGALIS) stwierdził, iż czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, w szczególności przez pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży. Jednak stwierdzenie, czy dany rabat stanowi niedopuszczalną opłatę, którą można zakwalifikować jako czyn nieuczciwej konkurencji, zależy od okoliczności konkretnej sprawy.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt III CZP 54/13, publik. Biuletyn SN nr 10/2013) nie jest nieważny weksel własny wystawiony przez osobę prawną oznaczoną z pominięciem określenia jej formy prawnej, ale z podaniem numeru w Krajowym Rejestrze Sądowym, a także weksel własny wskazujący przedmiot działalności gospodarczej wystawcy, niebędący częścią jego firmy.

​W uchwale z dnia 07 lutego 2014 r. (sygn. akt III CZP 95/13, publ. www.sn.pl) Sąd Najwyższy stwierdził co następuje. Jeżeli sąd w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku nie orzekł o zapisie windykacyjnym, uczestnik postępowania może wystąpić z odrębnym wnioskiem o stwierdzenie nabycia przedmiotu zapisu windykacyjnego. Skuteczność zapisu windykacyjnego podlega ocenie na podstawie prawa obowiązującego w chwili otwarcia spadku.

W uchwale Sądu Najwyższego z dnia 07 lutego 2014 r. (sygn. akt III CZP 113/13, publ. www.sn.pl) Sąd Najwyższy stwierdził, iż ​W sprawie, w której pasażer domaga się od przewoźnika lotniczego odszkodowania za opóźniony lot na podstawie art. 7 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego Rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. U E. L z dnia 17 lutego 2004 r. s. 1 i n.) zachodzi przemienność drogi postępowania przed sądami powszechnymi lub przed Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

W uchwale 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2014 r. (sygn. akt III CZP 84/13, publ. www.sn.pl) stwierdzono, że właściciel lokalu może na podstawie umowy przelewu przenieść na wspólnotę mieszkaniową uprawnienia przysługujące mu wobec sprzedawcy lokalu w związku z wadami fizycznymi nieruchomości wspólnej.

Skoro żaden przepis procedury cywilnej nie zabrania wielokrotnego korzystania z instytucji zawezwania do próby ugodowej, jak już wyżej wskazano przesądzonym jest w judykaturze że omawiana czynność przerywa bieg przedawnienia, a jej podjęcie nie musi prowadzić do zawarcia ugody, by skutkować przerwanie biegu przedawnienia, to brak jest podstaw do przyjęcia, ze wyłączne pierwsze zawezwanie do próby ugodowej spowoduje przerwanie biegu przedawnienia w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 1 kc.

(tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 08 sierpnia 2013 r., I ACa 74/13)